Nakakulong, hindi makawala.
Ang aking utak hindi makagala.
Nasaan ang mga salitang-
kanina lang ay nagpapaubaya.
Tila isang bangungot sa umaga,
hindi naman tulog, agaw hininga.
Pipikit at pipiliting lumitaw,
mga salitang lunod, wala sa ibabaw.
Ilang oras nakatingin sa kawalan.
Nag-iisip ng pangungusap na ilalaan.
Upang ang kuwento, tula, ay makalaya-
na sa utak ko ay kulong, gustong kumawala.
Sadyang mahirap kung likha ay pinipilit,
pagkat utak ay dudugo, imahinasyon ay maiipit.
Tulad ngayon, tulang pag-ibig sana ang isusulat-
ngunit tila hirap ang puso, at ito ang bumakat.
Sa pagsulat pala di lang bulong ng utak-
ang pinakikinggan.
Kundi pati sigaw ng puso-
ay dapat maramdaman.
Posts
No comments:
Post a Comment